Εγώ

Eγώ....

Nηπιαγωγός έγινα …από σπόντα…

Η πρώτη μου επιθυμία ήταν η αρχιτεκτονική, γιατί αγαπούσα πολύ την τέχνη και τα μαθηματικά. Νηπιαγωγός ήταν η δεύτερη επιλογή μου, γιατί ήθελα στη ζωή μου να κάνω κάτι που να έχει πραγματικά νόημα, να μπορεί να αλλάξει τον κόσμο!!!!!!!!!! Πριν απ΄αυτά ,πριν φτάσει η χρονιά των πανελληνίων (1983), άκουγα Clash και Rory Gallagher-στη συναυλία του οποίου γνώρισα και τον Αντώνη που μου δάνεισε το μπουφάν του επειδή κρύωνα…-, διάβαζα το Γλάρο Ιωνάθαν, και για το Underground κίνημα ,και ζωγράφιζα με κιμωλία γλάρους στους γκρίζους  τοίχους του δημόσιου σχολείου μου. Εφηβεία…………Μεγαλείο!!!!!!!!

Τελικά τώρα που τα βλέπω τα πράγματα από μια απόσταση , δεν είναι και τόσο τυχαία η πορεία που ακολούθησα. Υπάρχει μια συνέπεια ανάμεσα στις επιλογές και στις αναζητήσεις του τότε και στη ζωή μου του τώρα!

………………………………………………………………………

Μέσα σ΄ένα νηπιαγωγείο πραγματικά μπορείς ν΄αλλάξεις τον κόσμο! Για μένα ο κόσμος αλλάζει με προσωπικές και ομαδικές ‘’μάχες’’. Και με όνειρα… Προσπαθώ λοιπόν να δίνω στα παιδάκια μου τα ‘’όπλα’’ που τους χρειάζονται… Αγάπη για να μαθαίνουνε, εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, ελευθερία σκέψης και έκφρασης,  ενσυναίσθηση για τους άλλους. Μα πιο πολύ… θέλω να τα βλέπω χαρούμενα!!!

Η δουλειά μου,μου ταιριάζει γιατί μου αφήνει τεράστια περιθώρια ελευθερίας, πειραματισμού και αναζήτησεων. Επίσης δεν βαριέμαι ποτέ!!!Εχει τόσες εναλλαγές!!!Δεν θα μπορούσα να δουλεύω αλλιώς. Και βέβαια το καλύτερό μου όπως καταλαβαίνετε…είναι το  εικαστικο-καλλιτεχνικο-δημιουργικό κομμάτι της και…τα μαθηματικά!!! Άσε δε την αναδιάταξη της τάξης κάθε λίγο και λιγάκι…Εδώ μπαίνει και ολίγη αρχιτεκτονική!

.................................................................................................

      Clash και London Calling….

Mια χρονιά και στο Λονδίνο.Ιnstitute of Education.Eκεί έπαθα  πολιτισμικό σοκ από τη διαφορά μεταξύ σχολής Νηπιαγωγών και του εκεί Πανεπιστημίου αλλά και της διαφοράς νοοτροπίας και αυτοπροσδιορισμού των καθηγητών εκεί και των δικών μας εδώ (πάντα με κάποιες εξαιρέσεις…)Από το Λονδίνο ,μου έμειναν δύο βιβλία που  διάβασα. Ήταν της μόδας τότε στο πανεπιστήμιο, με επηρέασαν πολύ και τα συνιστώ ανεπιφύλακτα: Children΄s Minds της Margaret Donaldson και το Children and Number του Martin Hughes.Επίσης τα πάρκα, τα υπέροχα βιβλιοπωλεία, η συνήθεια να περιμένω στη σειρά….και δυο πολύ καλές φίλες!!!

……………………………………………………………………

Rory…Φιλαδέλφεια….Τον Αντώνη τον ερωτεύτηκα… τον παντρεύτηκα …και έχουμε μαζί τρεις γιους!!!(ποιος να μας το έλεγε…)

……………………………………………………………………..

Οι γλάροι …,κάπως δένουν κι αυτοί με την ιστορία. Μένω και δουλεύω κοντά στη θάλασσα . Όταν έχει αέρα και συννεφιά οι γλάροι  απομακρύνονται από την ακτή και πετάνε πάνω απ΄την αυλή του σχολείου μας κρώζοντας. Και φυσικά τα πιτσιρίκια αναφωνούν έκπληκτα:

-Κυρία, ένας αητός!!

-Κυρία κοίτα! Μεγάλα χελιδόνια!!!!!!!

Ευτυχώς το νηπιαγωγείο έχει και το γέλιο του!!!!!!!!!!!!