Αποχαιρετισμοί...

Κάτι με συνταγές και βασιλόπιτες, κάτι με το  κουτί παρουσίασης της Ειρήνης, κάτι με τα νέα των διακοπών όσων ήρθαν σήμερα πρώτη μέρα, κάτι με τον καινούργιο χρόνο και τους μήνες του...κύλησε η σημερινή μέρα.
Στη γωνιά του Κόβω και κολλάω ολοκλήρωσαν κάποια πιτσιρίκια τα ημερολόγιά τους...με σπιτάκια, με ωραία χαρτονάκια ,με λίγες χαντρούλες και λίγη ασημόσκονη που ξέμεινε απ΄τα χριστουγεννιάτικα...

...κι έτσι αποχαιρετάμε τον παλιό χρόνο...

Μετά το σχόλασμα, συγύρισμα της τάξης, φωτογραφίες για το blog, χριστουγεννιάτικα στην αποθήκη...τα γνωστά...

Μετά άντε στ΄αμάξι, οδήγημα πίσω σπίτι...ψάχνω κανα σταθμό στο ραδιόφωνο...Τίποτα,... έχω πέσει σε σύντομο δελτίο ειδήσεων...οκ...υπομονή...βγήκε ο νέος πρόεδρος της ΝΔ,...οκ,...συνελήφθη ύποπτος αντιεξουσιαστης...οκ...όλα ακούγονται βαρετά και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο νόημα...

Και μέσα στο μονότονο μουρμουρητό των ειδήσεων, κάτι που με χτύπησε σα γροθιά.

Πέθανε ο David Bowie!

Μπροστά απ΄τα μάτια μου πέρασε η σχολική στρατιωτική μου τσάντα απ΄το Μοναστηράκι, που έγραφε με στυλό μέσα σε μια καρδιά DAVID BOWIE...Το σπίτι της παιδικής μας φίλης της Αγνής που ο αδερφός της που ΄ήταν πολύ μεγαλύτερός μας, μας τον έμαθε χορεύοντας μανιωδώς στο σαλόνι το Rebel rebel, την ταινία από τη συναυλία του, που είχαμε πάει να δούμε με τη φίλη μου τη Μαρία, τις βραδιές που ζήταγα σε μπαράκια να παίξουν κάποιο κομμάτι του, την αφίσα στο δωμάτιό μου...

Μια εποχή ολόκληρη,που δεν τη λες και της αθωότητας, αλλά που τώρα τη θυμάμαι με μια γλυκόπικρη νοσταλγία...

Μεγάλη αγάπη...