Έχει κάτι ο Σεπτέμβρης...Έχει μια μελαγχολία....Κάτι που βλέπεις αυτή τη θάλασσα να λαμπυρίζει κι εσύ δεν πας εκεί...Κάτι που το ωραίο μας μαύρισμα αρχίζει και ξεθωριάζει...κάτι που τα τζιτζίκια δεν σε ξεκουφαίνουν πια....Κάτι που θες και καμιά ζακετούλα το βραδυ....Κάτι που δεν νιώθεις πια αυτή την ανεμελιά και την ελευθερία....Κάτι... που αρχίζει το σχολείο...
ΑΧΧΧ ..το σχολείο...Δεν το λέω (κυρίως...) για μας που ξαναξεκινάμε... Εμείς πάντα ,αν κρίνω απ΄τον εαυτό μου τουλάχιστον, μ΄έναν περίεργο, μαγικό, αυτοτροφοδοτούμενο τρόπο ριχνόμαστε με τα μούτρα (το δείχνουν και οι αναρτήσεις σας και οι ολόθερμες ευχές για καλή χρονιά) σε μια καινούργια πρόκληση. Το λέω όμως κυρίως για τα παιδάκια μας (αγαπητοί γονείς)...Όποιος έχει παιδιά που πρωτοπήγαν σχολείο θα με καταλάβει...
Βλέπεις αυτά τα φατσάκια στον αγιασμό... με τα τσαντάκια τα καινούργια, γεμάτα με τους θησαυρούς της γνώσης, τα διαλεγμένα με τόση αγάπη μολυβάκια, με τις μπογιές και τα τετράδια και τις καλογραμμένες ετικέτες, καλοντυμένα και φρεσκοχτενισμένα, φορτωμένα με όλες τις ελπίδες των γονιών τους για μια όμορφη και χαρούμενη σχολική ζωή...ματάκια όλο αγωνία και προσμονή για αυτή τη ζωή που τα περιμένει...και αν δεις αυτά τα ίδια παιδιά την τελευταία μέρα,τότε που τελειώνουν αυτό το ταξίδι στον κόσμο της γνώσης (εννοώ εκεί γύρω στα δεκαεφτά), τι θ΄αντικρύσεις; Δε θέλω να σας προκαταλάβω αλλά οι περισσότεροι το ξέρετε... Άδειο το βλέμμα...Κούραση...Βαρεμάρα...Αυτό το κίνητρο, αυτή η δύναμη ,αυτό το κέφι να μάθεις, ν΄ανακαλύψεις ,να δημιουργήσεις πού πήγε;...Ποιός το κατάπιε; Πού πνίγηκε;
Δεν έχω τις απαντήσεις...Το ψάχνω, με τρώει η ρημάδα η ερώτηση...Με φίλες και φίλους εκπαιδευτικούς και γονείς έχουμε αναλώσει πολλές ώρες κουβέντας γι΄άυτό το ζήτημα...(Έ, Ζέττα μου;...)
Πάντως αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι ένα ξέρω: Εμείς οι εκπαιδευτικοί κρατάμε στα χέρια μας αυτή τη σπίθα απ΄τα ματάκια τους την πρώτη μέρα, αυτό το σακιδιάκι το φορτωμένο με τις προσδοκίες και τα καλοξυσμένα μολυβάκια και οφείλουμε να τη διατηρήσουμε αναμμένη όσο μας παίρνει κι όσο μπορούμε. Με τους τρόπους που ο καθένας μας μπορεί να βρει...Αυτός είναι ο σκοπός μου σαν εκπαιδευτικός.
Αλλιώς να πάμε σπίτια μας!ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!
Και Σεπτεμβριάτικο τραγουδάκι....
ΑΧΧΧ ..το σχολείο...Δεν το λέω (κυρίως...) για μας που ξαναξεκινάμε... Εμείς πάντα ,αν κρίνω απ΄τον εαυτό μου τουλάχιστον, μ΄έναν περίεργο, μαγικό, αυτοτροφοδοτούμενο τρόπο ριχνόμαστε με τα μούτρα (το δείχνουν και οι αναρτήσεις σας και οι ολόθερμες ευχές για καλή χρονιά) σε μια καινούργια πρόκληση. Το λέω όμως κυρίως για τα παιδάκια μας (αγαπητοί γονείς)...Όποιος έχει παιδιά που πρωτοπήγαν σχολείο θα με καταλάβει...
Βλέπεις αυτά τα φατσάκια στον αγιασμό... με τα τσαντάκια τα καινούργια, γεμάτα με τους θησαυρούς της γνώσης, τα διαλεγμένα με τόση αγάπη μολυβάκια, με τις μπογιές και τα τετράδια και τις καλογραμμένες ετικέτες, καλοντυμένα και φρεσκοχτενισμένα, φορτωμένα με όλες τις ελπίδες των γονιών τους για μια όμορφη και χαρούμενη σχολική ζωή...ματάκια όλο αγωνία και προσμονή για αυτή τη ζωή που τα περιμένει...και αν δεις αυτά τα ίδια παιδιά την τελευταία μέρα,τότε που τελειώνουν αυτό το ταξίδι στον κόσμο της γνώσης (εννοώ εκεί γύρω στα δεκαεφτά), τι θ΄αντικρύσεις; Δε θέλω να σας προκαταλάβω αλλά οι περισσότεροι το ξέρετε... Άδειο το βλέμμα...Κούραση...Βαρεμάρα...Αυτό το κίνητρο, αυτή η δύναμη ,αυτό το κέφι να μάθεις, ν΄ανακαλύψεις ,να δημιουργήσεις πού πήγε;...Ποιός το κατάπιε; Πού πνίγηκε;
Δεν έχω τις απαντήσεις...Το ψάχνω, με τρώει η ρημάδα η ερώτηση...Με φίλες και φίλους εκπαιδευτικούς και γονείς έχουμε αναλώσει πολλές ώρες κουβέντας γι΄άυτό το ζήτημα...(Έ, Ζέττα μου;...)
Πάντως αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι ένα ξέρω: Εμείς οι εκπαιδευτικοί κρατάμε στα χέρια μας αυτή τη σπίθα απ΄τα ματάκια τους την πρώτη μέρα, αυτό το σακιδιάκι το φορτωμένο με τις προσδοκίες και τα καλοξυσμένα μολυβάκια και οφείλουμε να τη διατηρήσουμε αναμμένη όσο μας παίρνει κι όσο μπορούμε. Με τους τρόπους που ο καθένας μας μπορεί να βρει...Αυτός είναι ο σκοπός μου σαν εκπαιδευτικός.
Αλλιώς να πάμε σπίτια μας!ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!
Και Σεπτεμβριάτικο τραγουδάκι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου