Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016

Ααααχχ αυτή η μετάβαση....

AAAXXX αυτή η μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό....εμένα προσωπικά μου βγάζει μια θλίψη, όλο αυτό...Είναι λίγο που τελειώνει η χρονιά...(για τον αποχωρισμό εννοώ, μην παρεξηγηθώ...κατά τ΄ άλλα..είπαμε 14 και σήμερα...), αλλά πιο πολύ είναι, που όταν μου ακουμπάνε τις αγωνίες τους για το Δημοτικό...να.... δεν είμαι και τόσο σίγουρη γι΄αυτό που τους λέω, το ότι είναι πολύ ωραίο σχολείο κι αυτό, κι ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα μάθουνε τόσα πολλά όμορφα πράγματα...κλπ, κλπ.

Ο προβληματισμός μου, πάντα μένει ίδιος από κάτω... Το ΄χω ξαναπεί...
Πώς γίνεται να ξεκινάς το σχολείο με τέτοιο ενθουσιασμό και να το τελειώνεις με τέτοια απαξίωση;;; Πόσο λυπηρό...

...back to reality....

Εμείς πάντως ... αυτές τις σκέψεις τις κρατάμε για τον εαυτό μας. Αυτό που γίνεται με τα παιδιά είναι συνήθως οι γνωστές επισκέψεις στο γειτονικό μας Δημοτικό, με κάποια σχετική προετοιμασία και κάποια κοινή δραστηριότητα...Προσωπικά, θα προτιμούσα να καλέσουμε στο σχολείο τα μεγαλύτερα αδερφάκια των μαθητών μας, να μας μιλήσουν από πρώτο χέρι σαν παιδιά προς παιδιά, για το τι να περιμένουμε... Αλλά δεν το κάνουμε...Δεν το τολμάμε για την ακρίβεια. Κι αυτό, γιατί όποτε πετάγεται κανένα πιτσιρίκι να μας πει για το τι λέει η μεγαλύτερη αδερφή του ή αδερφός του για το Δημοτικό, η ψυχούλα μου τρέμει ελαφρώς...Έχουν ακουστεί διάφορα κατά καιρούς......Θα μου πεις, κι αυτό κομμάτι της προετοιμασίας είναι...δες τι θα το κάνεις...τι θα τους πεις για όλα αυτά...Εντάξει ....βρε συνάδελφοι,...μικρή είμαι ακόμα (50), μέχρι τα 67 που θα δουλεύω μάλλον, έχω καιρό ακόμα ...θα το δουλέψω μέσα μου πιο πολύ....

Προς το παρόν η γωνιά μπαλαντέρ (σας έχω ξαναμιλήσει γι΄αυτή), μεταμορφώθηκε σε σχολείο, εξοπλίστηκε με τετράδια, κασετίνες, στυλό, μολύβια,χάρακες,  χάρτες, υδρόγειο, αριθμητήριο, παλιά αναγνωστικά και άλλα βιβλιαράκια,πίνακες, κιμωλίες, αλφαβητάρια και πίνακες αναφοράς με αριθμούς και σφραγίδες για να βάζει ο δάσκαλος στις όμορφες εργασίες στα τετράδια....



Πριν το στήσιμο της γωνιάς, και μετά τη σχετική συζήτηση.... ζήτησα από τα παιδιά να ζωγραφίσουν πώς φαντάζονται το Δημοτικό σχολείο...Είχε ενδιαφέρον...Οι ζωγραφιές, ήταν όλες πολύ όμορφες, με πολλά παιδάκια, θρανία, πίνακες, μπασκέτες στην αυλή και τα αναμενόμενα, γενικώς...
Υπήρχε όμως και μία....τί να πω...Έκπληξη!!!


Ο Ιάσονας ήρθε μ΄αυτή τη ζωγραφιά και μου εξήγησε:
"Η δασκάλα έχει νεροπίστολα στο κεφάλι, που πετάνε νερό όταν θέλει να πει μπράβο σ΄ένα παιδάκι" (αριστερά και πάνω)...
 "Το μάθημα όμως το κάνουν μαζί και οι βοηθοί της, που είναι δυό ομιλούντες παπαγάλοι" (δεξιά στην εικόνα και πάνω)... "και αυτά είναι τα θρανία με τα καρεκλάκια των παιδιών", είπε ο Ιάσονας, δείχνοντας αυτά τα πορτοκαλί παραλληλόγραμμα σχεδιάκια, ξέρετε εσείς... 
"Και αυτά εδώ τι είναι;" ρώτησα εγώ για τα πράσινα τετράγωνα πραγματάκια με τα μαύρα σημαδάκια, πάνω στα θρανία;
"Αυτό είναι το μάθημα!!!", μου είπε.."Μελετάνε τα ζουζούνια που μαζέψανε στην αυλή!!! 

NO COMMENTS!!!
Τα είπε όλα !!! Τι σχολείο θέλει και με ποιόν τρόπο  θέλει να μαθαίνει...Συνδεδεμένο με τα ενδιαφέροντά του, με ευρηματικούς δασκάλους, εποπτικά μέσα, και επιβράβευση...
Εγώ τι να πω;;;

Σας - μας  το εύχομαι!!!