Nηπιαγωγείο;;;;ΆΣΧΕΤΟ…Αυτή
η ανάρτηση δεν αφορά το νηπιαγωγείο. Όμως εμένα με αφορά προσωπικά. Βεάκειο…23/9…Πλιάτσικας,Μηλιώκας…Νόμιζα
θα βρέξει… Πτώμα από το νηπιαγωγείο των πρώτων ημερών…(εδώ με καταλαβαίνετε…)
και μετά τις δουλειές του σπιτιού… και τα διαβάσματα με τα παιδιά μου… Το ΄χα ξεγράψει απ΄το μυαλό μου…8
πια η ώρα…Δεν είχα λεφτά για εισιτήριο,ήμουν πτώμα… μια κοπέλα χάριζε στο facebook μια
πρόσκληση…Ο μεγάλος μου γιός όταν του είπα τις σκέψεις μου , μου είπε την εξής
ακατανόητη απάντηση: yolaρέτο…Τι
θα πει αυτό παιδί μου;;; Καλά, δεν ξέρεις το YOLΟ;;; You Only Live Once…(για
τους άσχετους , όπως εγώ…)Και το yolαρα!!!
...................................................................
Σ΄όλη την πορεία μας, εκτός από τα διάφορα που έρχονται και
παρέρχονται και μας αγγίζουν, έτσι… για λίγο…υπάρχουν και κάποια που μένουν
σταθερά. Εμένα ένα από τα σταθερά μου είναι οι Πυξ Λαξ. Τους παρακολουθούσα από
πολλά πολλά χρόνια όσο ήταν όλοι μαζί, αλλά και μετά όταν πια η μπάντα έσπασε.
Τα μωρά μου, τα΄χω νανουρίσει με την Εικόνα του χειμώνα, έχω κοπανηθεί (και αναρωτηθεί
βεβαίως…) χίλιες φορές με το Γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις, έχω ταξιδέψει
πολλά ταξίδια μ΄ένα Καράβι μικρό, έχω αποχαιρετίσει Παλιές αγάπες που πήγαν
στον παράδεισο, και όταν στη ζωή μου έψαχνα για μια Πυξίδα, με
συντρόφευαν.
.....................................................................
Κατά καιρούς, έχω εμπλακεί σε ψιλοφαγομάρες με φίλους (και
καλούς…) για διάφορες αμφισβητήσεις που μπορεί να έχουν σχετικά….
«Οι καλλιτέχνες γράφουν διάφορα…Δεν είναι αληθινοί…»
«Είναι δεξιοί !Δε βλέπεις την Ο.Κ. της Ν.Δ. που τους αβαντάρει…»
Το σύνθημα Όχι άλλο Πλιάτσικα με πληγώνει. Μέχρι και τον
άλλο μου από παλιά αγαπημένο Τζίμη Πανούση έχω ακούσει να σαρκάζει και να
ειρωνεύεται άσχημα…Δεν μπορεί να αρέσεις σε όλους….I know….Για μένα όμως, είναι
από τα λίγα πράγματα που μπορεί να σε κάνουν να νοιώσεις ότι κάτι αληθινό
υπάρχει εκεί έξω…Και αυτό το αληθινό, το τόσο προσωπικό, παίρνει το ρίσκο
κάποιος να το μοιραστεί, και να το εκθέσει στην κριτική μας. Δε με νοιάζει αν
οδηγούν καλά αμάξια, ή αν μένουνε σε ωραία σπίτια, ή τι ψηφίζουν. ..Η μαγκιά τους είναι ότι
ακόμα και έτσι μιλάνε την αλήθεια τους, όπως τη μιλούσαν πάντα.
Λυπάμαι όταν βλέπω καλλιτέχνες, ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ,να τους καταπίνει
η λήθη και η αγνωμοσύνη του κόσμου όταν πια δεν μπορούν να βγάλουν το εμπορικό
κομμάτι ή ούτε καν να πάρουν τα πόδια τους, ή να βγάλουν τα μαύρα γυαλιά τους την
ώρα της συναυλίας… Αυτοί οι άνθρωποι μας έδωσαν πολλά και με αξιοπρέπεια, όσο άντεχαν.
Και τα τραγούδια αυτά, για να είναι αληθινά, βγήκαν από πόνο και πάθος. Κι αυτό
σε φθείρει όπως όλοι ξέρουμε. Αυτοί οι καλλιτέχνες-τραγουδοποιοί, γράψανε και τους
στίχους και τη μουσική τους οι ίδιοι, μαθαίνοντας κιθάρα μόνοι τους, με κιθάρες
που αγόρασαν με χαρτζιλίκια και όχι σε ωδεία... και χωρίς μαθήματα φωνητικής
φαντάζομαι….
RESPECT στο Χάρη και στον Πάνο, στο Φίλιππο και στον Μπάμπη, στον
Βασίλη, στο Νίκο και σε μερικούς που έφυγαν πια, όπως ο άλλος ο Νίκος και ο
Μάνος. Θα είμαι πάντα εδώ όσο μπορώ για να τους σέβομαι και να τους ευχαριστώ
για την αλήθεια, για τη συγκίνηση, για τις όμορφες στιγμές και για τα τραγούδια
που έγιναν το soundtrack της ζωής μου…
