Aγαπώ Frederick!!!

Αγαπητές/οί συνάδελφοι...
Πόσος καιρός πέρασε, από την τελευταία ανάρτηση....OMG!!!Τι να πω;Δεν ξέρω κι εγώ τι συμβαίνει....Η χρονιά κυλάει με ένα πολύ καλό τμήμα, 25άρι!!!φυσικά φυσικά... (Κύριε υπουργέ...Δε βγαίνει!!! Δε βγαίνει project, δε βγαίνουν γωνιές, δε βγαίνει παρατήρηση νηπίου....με 25άρι τμήμα... μικτό....μόνο η ψυχή της νηπιαγωγού βγαίνει.....Hello.... is there anybody out there????)

Επίσης κυλάει με τα συνήθη μαμαδο-εφηβο-επεισόδια....του τύπου κανένα φαγητό δεν μου πετυχαίνει...καμιά κουβέντα μου δεν είναι η σωστή, καμία πόρτα υπνοδωματίου στο σπίτι δεν είναι ανοιχτή, αντίθετα όλες οι πόρτες από τις ντουλάπες είναι ορθάνοιχτες και επίσης, σχεδόν κανένα ρούχο δεν είναι μέσα... Μέσα σ΄όλα μου προέκυψε και καινούργιο χόμπυ!!!

Κοσμήματα...Μάλιστα!!! Kι έτσι το καημένο το μπλογκάκι μου πέρασε σε δεύτερη μοίρα, στη μοιρασιά του ελάχιστου, σχεδόν ανύπαρκτου ελεύθερου χρόνου....

Για να καταλάβετε με ποοοοοόσο αργά αντανακλαστικά λειτουργώ φέτος ως blogger ένα θα σας πω:
Καλοκαίρι ήταν ακόμα όταν διάβασα ένα παραμυθάκι (στ΄αγγλικά) που μ΄έφτιαξε....και το οποίο βρήκα στο αγαπημένο blog του Teacher Tom. Τό ψαξα λίγο στα ελληνικά, δεν το βρήκα..."Frederick", ο τίτλος...Leo Leonni, o συγγραφέας.

Άρχισα λοιπόν χαλαρά να το μεταφράζω, κανα μεσημεράκι ξάπλα με το laptop, με σκοπό να το ανεβάσω... Αλλά με ζόρισε λιγάκι γιατί σε κάποιο σημείο είχε και ένα ποιηματάκι. Οιμέ!!!!Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολο θα ήταν αυτό...Respect στους μεταφραστές ποίησης!!! Τι να πω...Ένα χαζοπαιδικό ποιηματάκι, καμμιά 15αριά στιχάκια  όλο κι όλο.... και τα είδα ΟΛΑ!!! Δεν ήταν χαϊκού, αλλά δεν ήταν δα και Σαίξπηρ!!! Με τα πολλά βέβαια, το ζάλισα από δω, το ζάλισα από κει... το κατάφερα...
Άντε τώρα να βρώ και τις εικόνες....Άλλη δυσκολία....Ας περάσει κανας μήνας ακόμα...

Ε, μετά άρχισε το σχολείο...ΟΕΟ!!! Ανοίξαμε και σας περιμένουμε, ένα πράμα...Σήμερα θα τ΄ ανεβάσω, αύριο θα τ΄ανεβάσω...Έφτασε 28η Οκτωβρίου... Κι εκεί  που ψάχνω στο, όπως φαντάζεστε, ευρύχωρο και πάντα τακτοποιημένο, γραφείο- αποθήκη εκπαιδευτικού υλικού- ντουλάπα-βιβλιοθήκη για το Κανόνι της Ειρήνης...νά σου κι ένα κουτί με κάτι βιβλιαράκια που έφερε μια παλιά μαμά κάνοντας ξεκαθάρισμα το καλοκαίρι και μας τά φερε η καλούλα στο σχολείο,...αλλά βλέπεις ήταν 20 Ιουνίου κι εμείς φεύγαμε σα να μας κυνηγούσε το τσουνάμι στην ταινία The Wave....(σκανδιναβικό, αλλά ψιλομούφα...)

Κι έτσι δεν τα ΄χαμε δει...προσεκτικά..."Για να ρίξω μια ματιά", σκέφτηκα...Βλέπω ένα βιβλιαράκι που η ράχη του γράφει "Ο Φίλιππος", κάνω να το τραβήξω να δω τι λέει...έχουμε και μιά αδυναμία στο όνομα ως γνωστόν....Και ΓΛΟΥΠ!!!                                                            

Ο γνώριμος ποντικούλης!!!!

Πώς μου διέφυγε;;;;Βέβαια εκδόσεις...ψιλοτρεχαγύρευε...ίσως γι΄αυτό και δεν το είχα εντοπίσει...

Και έτσι, αφού πέρασε ένας μήνας ακόμη και κάτι...είπαμε ...μη βιάζεστε!!!!....με συγκίνηση σας παρουσιάζω μία μετάφραση που έκανα, ενώ ήδη την είχε κάνει κάποιος άλλος πριν...και που κανένα λόγο δεν θα είχα να κάνω...

Αλλά, όταν έχεις βάλει προσωπικό μεράκι σε κάτι, σίγουρα και τ΄αγαπάς και πιο πολύ...Έτσι κι αν ακόμα η δική μου μετάφραση είναι πιo ερασιτεχνική και οπωσδήποτε ολίγον after...εγώ την αγαπώ!!!

Όπως αγαπώ και τον Frederick, και το μήνυμα που φέρνει μαζί του, που και για μένα που είμαι μια μαμά παιδιών που ψάχνονται μέσα στο πανικό των σχολειοφροντιστηριακών υποχρεώσεων, των δύσκολων επιλογών και αποφάσεων, 

του αβέβαιου μέλλοντος σε μια Ελλάδα όπως τη ζούμε, 

αλλά κυρίως σε μια εποχή που η αγάπη για κάτι...μια γνώση ή μια τέχνη ή ένα χόμπυ, δυστυχώς αξιολογείται, μετριέται σε πόντους μελλοντικής εξαργύρωσης ...

...στέκει λοιπόν εκεί ο ποντικούλης και μας υπενθυμίζει αισιόδοξα,

 ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα που κάνουν τον κόσμο 

να γυρίζει...

Υ.Γ. Μου λείψατε φαίνεται...

Την ιστορία του Frederick μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ:

Υπάρχει και ωραίο animation, στ΄αγγλικά όμως...